Cümleyi nereye kuralım, sokaklar hayli eski,
yenisi fazla evlerin odalarından geçtim, cümle kapıları bile yok!
Balkonu kursak da önce yükseğe çıkarsak cümleyi, temiz bir dize
çıkmaz ya kirli bir cümleden:
Balkon, evlerin yeni hayvanı güneşe çıkaralım onu,
cümleyi de sokağa salalım ki sıyrılsın bütün imalardan
cümlemize sayıklayan o hayvan!
Güneşe, yağmura çıkmayışımızın sebebi o da,
bulutlu oluşumuz cümlenin tabiatından, göğe erken mi
bakmışız gönlümüzde bir ima battı,
bir ima doğdu bundan:
İki kelimeyi olsun kavuşturamadık birbirine,
toplasan toplasan bir kasaba bile
etmeyen bu sıkıntıda cümle nasıl kurulsun
şemsin kamere gölgesi sayılan şu ikindiye!
"Cemil cümle bir sofrada" diyemedik ki daha,
kim ki aşk çarpıştırır biz kırılırız diyemeden daha
cümlemiz evlerde kırıldı da kurtuldu dilden hayvan,
balkon kurtuldu imadan, şu kibirli evleri de
haydin aşka kuralım da biz çekelim cümle derdini
Aşk olsun sana Tanrım, aşka kur cümlemizi.