Sayfalar

barıştan insan yapardım acıdan sevinç sevinçten umut : Nuri CAN



Ah! mümkün olsa acıdan sevinç sevinçten umut yapardım bölüp yüreğimi acılara dünyadaki bütün çocuklara sevgi satardım
Ah! mümkün olsa rüzgar olur eserdim bozkırlarda dağ bayır dolaşır usulca odalarına sızardım çocukların üstlerini örter alınlarından öper her gece bir masal anlatır sonra usulca çekip giderdim
Ah! Mümkün olsa bozkırda ağaç olurdum her bahar yeşerip meyve verirdim her yaz çocuklara
sonra döküp yapraklarımı sonbaharda savrulup giderdim rüzgarlarla

Ah! mümkün olsa
ulu bir çınar olurdum baharı yaşardım dört mevsim
yağmurla yıkardım saçlarımı
rüzgarla kurulardım sevgiden bir elbise giyip
çocukları kucaklardım her kış

Ah mümkün olsa yol başlarında soğuk bir pınar olurdum gezerdim diyar diyar su verirdim bağrı yanmışlara üstümde pırıl pırıl güneş dallarda cıvıl cıvıl kuşlar
akıp giderdim sonsuza

Ah! Mümkün olsa
toprak olurdum buğday yetiştirirdim bağrımda
gül olur açardım bağ bahçe
çocuklara salardım kokumu
bulut olur billurdan damlalar dökerdim yağmur olur yağardım damla damla çisil çisil
yağmurun yağmadığı ülkelere
Ah! mümkün olsa baharı yaşardım her mevsim güneş olur her sabah umutla doğardım yeniden sevgiyle bakardım insanlara umutla bakardım, dostlukla gelecek güzel aydınlık günlere
Ah! mümkün olsa savaştan barış
barıştan insan yapardım
acıdan sevinç sevinçten umut
umuttan dostluk yapardım
kurşun yerine çocuklara
her sabah şiir atardım