Ece Temelkuran

Bazı hayatlar kaybedecek şeyi olmadan başlar. Ne varsa kaybetmekten korkulan, ne varsa insanı korkutan, daha baştan olup bitmiş, yitip gitmiştir zaten. Artık etin sakınılacağı bir şey kalmamıştır. Hayatının başlarında ölüme yaklaşanlarda olur bu tür bir özgürleştirici "delilik". Bir kez olup bitti mi de... O andan itibaren, artık hayat geniş yaylalar gibidir; yüksek kayalıklar, kayalıklara vuran dalgalar, uçup havaya karışan, sonra dilediği yerde yağan yağmurlar, yağmurlarda ıslananlar, ıslanmamak ya da daha çok ıslanmak için hızla koşanlar, bilerek isteyerek su birikintilerine basanlar, ayakkabılarının içi su dolu olarak dans edenler, tökezleyip düşenler, çamura bulanıp gülenler...